cagnon
Vèneto canbia
Sostantivo canbia
cagnon m (no pl)
- spusa da freschin e da onto. Un can che gà ciapà ƚa piova o un sofà mòjo bronbo i dà l'idea de sta spusa.
Siłabasion canbia
- ca | gnón
Pronunsa canbia
IPA: [ka.ˈɲoŋ]
Etimołozia canbia
- manca ła etimoƚozia; se te ła conosi, zónteła ti.
Tèrmeni corełai canbia
Tradusion canbia
Notasion canbia
- manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.