èrba

Vèneto

Piante de èrba co le ẑope

Sostantivo

èrba f (pl: èrbe)

1. piante base che cres in tèra; insieme le fa en prà. Se le seca par far el fen

Siłabasion

èr | ba

Pronunsa

IPA: [ˈɛr.ba]

Etimołozia

De'l latin herba (èrba)

Tèrmeni corełai

• siegar
• prà
• ẑopa
• far èrba

Tradusion

Tradusion: èrba

• حَشيش ^(ar) m.
• herba ^(ca) f.
• tráva ^(cs) f.
• herbo ^(eo)
• gras ^(fo) n.
• heinä ^(fi)
• herbe ^(fr) f.
• γρασίδι ^(el) n. ‎(grassidi)
• grass ^(en)
• erba ^(it) f.

• herba ^(la) f.
• өвс ^(mn)
• gras ^(nl) n.
• fű ^(hu)
• trawa ^(pl) f.
• erva ^(pt) f.
• трава ^(ru) f. ‎(trava)
• erba ^(sc) f.
• gräs ^(sv) n.
• Gras ^(de) n.
• трава ^(uk) f. ‎(trava)
• cỏ ^(vi)

Èrba alta co intorno dei àlberi

Notasion

• Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 252-253-254
• Luigi Pajello, [Dizionario vicentino - italiano so Archive.org] pàgina 75
• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 101