Traube

Todesco

Sostantivo

Traube f (pl.: Trauben)

1. ùa
2. graspo de ùa

Pronunsa

IPA: /'tʀaʊ̯bə/

Etimołozia

da 'l mat. trūbe, troube, a so volta derivà da l'aat. thrūbo (IX sec.), trūbo, trūba (XI sec.)

Sinònemi

Insepà; tandùo

• Weintraube

Derivai

• Traubenernte, Traubensaft, Weintraube

Tèrmeni corełai

• Wein, Weinrebe

Notasion

• Traube su Glosbe.it
• Traube su DWDS