abitudine

Itaƚian

Sostantivo

abitudine f (pl: abitudini)

1. abitùdine

Siłabasion

a | bi | tù | di | ne

Pronunsa

IPA: /abitu'dine/

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Notasion

• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.