burrë

Albanexe

Sostantivo

burrë m (plur.: burra)

1. òmo
2. marìo

Pronunsa

• IPA: /burə/
• IPA: /buːr/

Etimołozia

dal protoalbanexe *burnā, a so volta derivà dal protoie. *bʰh₂u-ro- (derivà de *bʰuh₂-, "èsere", "diventare")

Notasion

• burrë so Glosbe.it