camin

Vèneto

Sostantivo

camin m (pl: camini)

1. inpianto, ricavà da un muro, che se cata so ƚe caxe par far fogo e scaldar, in particolare par portar fora de la caxa i fumi altrimènti tòseghi

Siłabasion

ca | mìn

Pronunsa

IPA: /kaˈmiŋ/

Etimołozia

• manca ła etimoƚozia; se te ła conosi, zónteła ti.

Tèrmeni corełai

• franclin
• foghèr, napa, cana

Alterai

Bauchéto; imbaucà

• (diminutivo) caminèto

Tradusion

Tradusion: camin

• inglexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

• camino ^(it) m.

Notasion

• Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 122