coaro

Vèneto

Sostantivo

coaro m (pl: coari)

1. N'atreso doparà da i contadin, 'ndove métarghe ƚa piera par guxare ƚa falsa, fato da un còrno de bò vodo.

Siłabasion

co | à | ro

Pronunsa

IPA: [ko.ˈa.ro]

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Tèrmeni corełai

piera, prìa.

Tradusion

Tradusion: coaro

• sheath ^(en)

• itaƚian: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

Notasion

• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.