cogn
Vèneto canbia
Sostantivo canbia
cogn m (pl: cogni)
- en tòch de legn o de metal con vari uxi, tra cui spacar do àlberi e sasi
- en cosin che se met tra do stramaẑi par far en lèt matrimoniale, o tra stramaẑ e làstico par no cascar do co se dròm
Siłabasion canbia
- cógn
Pronunsa canbia
IPA: koɲ
Etimołozia canbia
De'l latin cuneus
Tèrmeni corełai canbia
Tradusion canbia
Notasion canbia
- Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 76