cròfen

Vèneto ^(primieròt)

Sostantivo

cròfen m (pl: cròfeni o inv.)

En bon s-ciant de cròfeni

1. dolẑ de orìgine todesche a forma de bala. L'é na pasta lievitada frita co'n pien de crèma e el ẑùcher a velo par sora

Siłabasion

crò | fen

Pronunsa

IPA: /'krɔfeŋ/

Etimołozia

del todesch Krapfen (cròfen)

Varianse

• crafen

Tradusion

• Védarse: crafen

Notasion

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 78