panaro

Vèneto ^(basanexe)

Sostantivo

panaro m (pl: panari)

1. tajer de legno, largo e tondo, che se dopara par servir ƚa poƚenta. So'l mànego el ga un buxeto pa'l spago che sèrve par tajarla.

Siłabasion

pa | nà | ro

Pronunsa

IPA: /pa.ˈna.ro/

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Tèrmeni corełai

tajer; poƚenta, polènta

Tradusion

Tradusion: panaro

• inglexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

• tagliere ^(it) da polenta m

Notasion

• Luigi Pajello, [Dizionario vicentino - italiano so Archive.org] pàgina 170