poƚènta
Vèneto canbia
Sostantivo canbia
poƚènta f (pl: poƚènte)
- magnare fato co farina de formenton (o, na òlta, de segaƚa o faro) còto te l'acua e che se magna insieme a calcòs altro (el conpanàdego)
Siłabasion canbia
- po | ƚèn | ta
Pronunsa canbia
manca ƚa pronuncia; se te vùi, xónteƚa ti
Etimołozia canbia
- Védarse: polènta
Tradusion canbia
- Védarse: polènta
Notasion canbia
- manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.