strogòto

Vèneto

Ajetivo

strogòto m (pl: strogòti)

1. reƚativo a i 'Strogòti (Ostrogoti)

Sostantivo

strogòto m

1. òmo de'l pòpol de i Strogòti.
2. lengua parlà de'l pòpol strogòto.

Siłabasion

stro | gò | to

Pronunsa

IPA: /stro'gɔto/

Etimołozia

Ost + Goth, Goti de l'est, una parte de'l pòpol Gòto, ciamada cusita pa distìnguarla da i Vixigoti, da West + Goth, i Gòti de l'òvest, che co i Gòti i se ga diviso i xe migrai in Spagna.

Contrari

vixigòto

Tèrmeni corełai

gòto

Proverbi e modi de dir

parlar strogòto, come "parlar turco" o "parlar bergamasco", parlar in modo inconprensìbile

Tradusion

Agetivo

• Ostrogothic ^(en)

• ostrogoto ^(it)

Tradusion

Nòme

• ostrogoto ^(eo)
• Ostrogoth ^(en)

• ostrogoto ^(it) m.
• (ostgót)

Notasion

• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.