tabià
Vèneto (primieròt) canbia
Sostantivo canbia
tabià m (pl: tabiađi)
- costruẑion onde che se cen el fen sech de invèrno par podérghelo dar a magnar a i animai co che no ghen é èrba te i prađi. El pòl èser intèrno (fat de stelari) o estèrno ("a cuatro stanghe")
Siłabasion canbia
- ta | bià
Pronunsa canbia
IPA: /ta.ˈbja/
Etimołozia canbia
- manca ła etimoƚozia; se te ła conosi, zónteła ti.
Tèrmeni corełai canbia
Tradusion canbia
Notasion canbia
- Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 281-282