cagnon

Vèneto

Sostantivo

cagnon m (no pl)

1. spusa da freschin e da onto. Un can che gà ciapà ƚa piova o un sofà mòjo bronbo i dà l'idea de sta spusa.

Siłabasion

ca | gnón

Pronunsa

IPA: [ka.ˈɲoŋ]

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Tèrmeni corełai

can

Tradusion

Tradusion: cagnon

• inglexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

• itaƚian: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

Notasion

• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.