moraro

Vèneto

Sostantivo

moraro m (pl: morari)

1. pianta de ƚa fameja de ƚe Moracee che ƚe foje ƚe vien magnae dai cavalieri
   • la so clasifegasion sientifega la xe Morus (Moraceae) ( tasonomia)

Siłabasion

mo | rà | ro

Pronunsa

IPA: /mo'raro/

Etimołozia

• manca ła etimoƚozia; se te ła conosi, zónteła ti.

Tradusion

Tradusion: moraro

• cateƚan: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• danexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• todesco: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• inglexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• esperanto: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• spagnòƚo: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• fransexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• furlan: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

• gelso ^(it) m.

• lonbardo: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• napoƚetan: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• ocitan: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• piemontexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• portoghexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.
• svedexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

Notasion

• Luigi Pajello, [Dizionario vicentino - italiano so Archive.org] pàgina 151