asento
Vèneto canbia
Sostantivo canbia
asento m (pl: asenti)
- rimarcamento de ƚa siƚaba de na paròƚa tirando su ƚa só intensità o'l tòno
- segno gràfico scrito de sora de na vocaƚe par indicar l'asento o na pronuncia difarente
Voxe verbaƚe canbia
asento
- prima persona singoƚare indicativo prexente de asentar
Siłabasion canbia
- a | sén | to
Pronunsa canbia
IPA: /aˈseŋto/
Etimołozia canbia
- manca ła etimoƚozia; se te ła conosi, zónteła ti.
Derivai canbia
- nòme
Proverbi e modi de dir canbia
- no'l ga dito n'asento: no'l ga dito gnanca na paròƚa, no'l ga dito gnente
Tradusion canbia
rimarcamento de ƚa siƚaba
Tradusion canbia
Notasion canbia
- Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 22